تغذیه بیماران اوتیسم

به مناسبت روز جهانی آگاه سازی درباره اوتیسم، دوم آوریل به بررسی تغذیه بیماران اوتیسم پرداخته و ملاحظات تغذیه ای را در این بیماران بررسی می کنیم.

در این مطلب در ابتدا به تعریف بیماری اوتیسم می پردازیم و اینکه چه علائمی دارد و سپس به تنظیم برنامه غذایی در مبتلایان به این بیماری می پردازیم.

اوتیسم چیست؟‌

اوتیسم یا درخودماندگی (Autism) نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. ‌علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن ناشناخته ‌است. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است با نسبت۴ به ۱.
‌
در سال ۲۰۱۴، CDC تخمین زده بود که از هر ۵۹ کودک، یک نفر مبتلا به اوتیسم می شود.
برخی عوامل در بروز بیماری مطرح شدند مثل جهش ژنتیکی، عدم تعادل های متابولیکی، متولد شدن از والدینی با سن بالا، وزن کم هنگام تولد، در معرض قرار گرفتن سموم در دوران جنینی، مصرف داروهایی مثل دپاکین و تالومید در دوران جنینی توسط مادر و ،،،

تغذیه در بیماران اوتیسمی:

در فرد مبتلا به اوتیسم، افزودنی های صنعتی شامل نگهدارنده ها، رنگ ها و شیرین کننده ها باید محدود شود. ‌
هر چقدر مواد غذایی به شکل طبیعی خود نزدیک تر باشند بهتر است. بنابراین غذاها باید تازه مصرف شوند و غذاهای کنسرو شده و فرآوری شده محدود شوند.
مصرف میوه ها و سبزیجات تازه مفید است.
‌مصرف ماهی و چربی های غیر اشباع مفید است.‌نوشیدن مقادیر زیاد آب توصیه می شود.

‌مصرف مواد غذایی حاوی منیزیم شامل ماهی هالیبوت، اسفناج، حبوبات، برنج قهوه ای، پرتقال، آجیل و ،،، توصیه می شود.
‌مصرف پروتئین به شکل تخم مرغ، مرغ و ماهی و گوشت بدون چربی مفید است.
‌در برخی از افراد مبتلا به اوتیسم رژیم بدون گلوتن کمک کننده است. گلوتن در گندم، جو و دیگر غلات وجود دارد.
‌و در بعضی موارد رژیم بدون کازئین نیز در کاهش علائم بیماری موثر بوده است، کازئین، پروتئین شیر و‌ لبنیات است.
شیر شتر، بدون کازئین هست بنابراین در کیس هایی که لبنیات برای آن ها محدود می شود، شیر شتر گزینه مناسبی است.
‌
اما باید توجه داشت برنامه غذایی یکسانی را نمی توان در این کودکان اجرا نمود و باید نوع حساسیت های غذایی هر یک به طور جداگانه بررسی شود تا بهترین نتیجه گرفته شود.

مکمل های غذایی در تغذیه بیماران اوتیسم:

مکمل های امگا۳، روی، کلسیم، ویتامین D، ویتامین های گروه B و ویتامین C برای مبتلایان به این بیماری توصیه شده است .
‌
باید به این نکته توجه کرد که مصرف نوع مکمل و دوز مکمل در این کودکان باید حتما زیر نظر متخصص تغذیه و یا پزشک صورت گیرد زیرا در اولین قدم باید بررسی کرد که با توجه به نوع دریافت غذایی کودک و نتیجه آزمایشات، کمبود مواد مغذی وجود دارد و نیاز به مکمل درمانی است یا خیر.

فاطمه احمدیان – مشاور ارشد تغذیه و رژیم درمانی